COŞKUN ERTEPINAR

Coşkun Ertepınar, (d. 1914 - ö. 9 Ağustos 2005) Türk şair, eğitimci.

1914 yılında Kayseri'nin Erkilet bucağında dünyaya gelen Ertepınar'ın babası I.Dünya savaşında şehit düşmüştü. İlkokulu Kayseri, Erkilet'de, Ortaokulu Kayseri ve Sivas'ta tamamladı. 1932’de Sivas Erkek Öğretmen Okulu’nu bitirip  bir süre ilkokul öğretmenliği yaptı. 1937’de Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü’nü bitirdi.  Yüksek okulu bitirdikten sonra Malatya Lisesi ve Şebinkarahisar Ortaokulu'nda  Türkçe öğretmeni olarak çalıştı. Şebinkarahisar’da görev yaparken evlendi. Ortaokul müdürlüğü, Mili Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Şube Müdürlüğü görevlerinde bulundu. Meslek hayatının 18 yılı okul müdürlüklerinde geçti. 1956′dan sonra bakanlık merkez teşkilatında görev aldı. Halk Eğitim Genel Müdürlüğü, müfettişlik yaptı. Bakanlık baş müşavirliğinden emekli oldu. 1968’de Halk Eğitim Genel Müdürü oldu. Bakanlık müşavirliği yaptı. 9 Ağustos 2005 tarihinde Ankara'da vefat etti. Bir kızı bir oglu ve üç torunu vardır. 

Coşkun Ertepınar, on dokuz şiir kitabı yayımladı. Şiire kendini samimi duygularla vermiş olan Ertepınar, sade ve temiz bir Türkçe, uslup güzelliği ve bütünlük içindeki gösterişten uzak mısralarında, insan sevgisi, barış ve güzellikleri dile getirmiştir. İnce ve lirizm yüklü bir söyleyişi vardır.  Aşırı soyutlamalara da kaçmadan şiirlerini kaleme alan şairin özellikle çocuklar için yazdığı şiirleri de bulunmaktadır.

İlk şiiri 1930’da Muhit dergisinde D.Münir imzası ile çıktı. Geleneğin çizgisinde şiir yazdı. Yayınlarından bazıları: Dönülmez Zaman İçinde (1949), Tek Adam (1954), Kaderden Yana (1956), Mevsimlerin Ötesinde (1962), Güzel Dünya (1969), Şu Dağlar Bizim Dağlar (1973), Zaman Bahçesinde (1978), Destan Ataturk (1981), Dorukta Rüzgar Var (1986), Sevginin Yedi Rengi (1993), Yunus Bahcesinde Açan Gül (1993), Küçük Dünyamin İçinden (1995), Çocuklar ve Papatya (1996), Bir Politikacının Anıları Refik Koraltan (1999), Şiir İkliminde Bir Ömur, Şiir Dünyasındaki Yerim Üzerine... 

 KIRIN TEPESİNDEKİ AĞACA ÖVGÜ

Ağaç olmuşsun bir defa 

Bir kırın tepesinde

Yaşayacaksın ağacım, 

Yaşayacaksın, 

Tek ağaç olsan da.

Bir damla su için göklere bakacaksın bazan, 

Yıldızlara dil dökeceksin sessizce.

İncecik damarlarını

Sert derinliklere salacaksın.

Yaşamak kolay değil ağacım, 

Yaşayacaksın.

Yaşama sevinci bu, 

Yaşama aşkı.

Sadece kendin sevinecek değilsin

Bir kırın tepesinde

Gölgene çekeceksin kurdu, kuşu

Rüzgar dallarını okşayacak, 

Seninle bilecek rüzgar olduğunu

Yaşama sevinci bu, 

Yaşayacaksın ağacım, 

Yaşayacaksın.

Cırcır böceklerinin şarkısını dinleyerek

Ay ışığına dalmak güzel şey...

Yaşamaktan nasibini alacaksın, 

Yaşama şarkısını söyleyecek çırpınarak yaprakların

Aşk ile şevk ile sallanacak dalların...