KAHRAMAN HADİ OĞUZ

İSTİKLÂL SAVAŞI
Hayat memat yeri bu kavga
Ey Hindistan, ey Cezayir, ey Cava
Boş durmayın saldırın düşmana
Fırsat  düştü elden kaçırma artık
Ulu Tanrı muzaffer kıl İslâmı
Ulu Tanrı hayreyle encamı
Ulu Tanrı berdad eyle düşmanı
İslâmlığın son yurdunu dağıtma
………
Çok şükür muzafferdir ordumuz
Elbet olmaz bu ölümden korkumuz
Ya şehitlik, ya gazilik ülkümüz
Ne yazılmış onlar için Kur’an da


KAHRAMAN HADİ OĞUZ  (1895 – 1935)
Milli Mücadele yıllarında Bünyan’da önderlik etmiş merhum Ethem Oğuz’un oğludur. 1895 yılında Gergeme köyünde (Doğanlar Mahallesi) doğmuştur. Mekteb-i Sultani (Lise) mezunudur. Zamanın tahsil yapmış nadir kişilerinden biridir. Şair İstiklâl Savaşı yıllarında subay olarak birçok illerde görev yaptığı için halkın derdini kendine dert edinerek bunları da mısralara aktarmayı görev bilmiştir.

Dini yönü de kuvvetli olan şairin şiirlerinde sade bir üslup hâkimdir. Genç yaşta hastalanan şaire Atatürk’ten tedavi ettirmek için mektup gelmesine rağmen bu isteğe uymamıştır.

Şair en verimli çağında yakalandığı hastalıktan kurtulamayarak genç yaşında 1935 yılında ölmüştür.  İstiklâl Savaşı yıllarında askere giden iki kardeşten biri şehit olmuş, diğeri eve dönmüştür. Eve dönüş uzun bir şekilde manzum olarak anlatılır. Bu şiirin bazı bölümleri.

İstiklâl Savaşı yıllarında askere giden iki kar
Valide: Çift Gidipte ey tek gelen
Sana evden karşı gelen
Küçüklerin babası, Nerde koydun gelecek mi?
Yuvasına konacak mı?
Kuzuların görecek mi?
Niçin söylemezsin oğul?
Asker: Ne söyleyim koca ana
Karışacak bizim yuva
Şimdi ağla kana kana
Ben eşimi kaybettim
Yetim: Nettin emmi sen babamı
Gelir mi, arkada mı?
O gelmezse kes kafamı
Aman emmi babam noldu?
Asker: Arkadadır şimdi gelir
Kıyamette seni bulur
Toprak olmuş babandır
Dahasını hiç söyleme
Valide: Baban gelmiş emmin şehit
Dost ağlamış düşman gülmüş
Bilmem baban nerde kalmış
Söz sorunuz emminizden
İşte çoluk çocuk geldi
Bak etrafına bütün doldu
Ey yavrular yetim koydu
Yeri göğü halk eyleyen

 Kaynak: Bünyan, Şaban Hacıpaşaoğlu 2010 Ankara.